Inschaling van werkzaamheden met recombinante humane coronavirussen

Tot op heden zijn er vier humane coronavirussen (HCoV’s) bekend. HCoV-OC43 en HCoV-299E zijn al langere tijd geleden geïdentificeerd en worden beschouwd als zogenaamde gewone verkoudheidsvirussen. Een infectie met deze coronavirussen leidt tot een mild ziektebeeld en gaat veelal vanzelf over. HCoV-229E en HCoV-OC43 zijn ingedeeld in pathogeniteitsklasse 2. De andere twee humane coronavirussen, HCoV-NL63 en HCoV-HKU1, zijn recentelijk geïdentificeerd.

De COGEM is gevraagd te adviseren over de pathogeniteitsklasse waarin de twee nieuwe humane coronavirussen ingedeeld dienen te worden. Daarnaast is de COGEM verzocht advies te geven over de inschaling van in vitro werkzaamheden met twee chimere virussen die vervaardigd zijn door een uitwisseling van het ORF3/4 domein tussen HCoV-229E en HCoV-NL63.
HCoV-NL63 of HCoV-HKU1 worden wereldwijd aangetroffen en de gevolgen van een infectie met een van deze virussen zijn over het algemeen beperkt tot koorts, hoesten en een loopneus. Het ziektebeeld is ernstiger bij mensen met een beperkte afweer, maar ook onder deze groep is de mortaliteit zeer laag. Op basis van de beperkte pathogeniteit van zowel HCoV-NL63 als HCoV-HKU1 en de overeenkomsten met de eerder beschreven humane coronavirussen adviseert de COGEM beide HCoV’s in te delen in pathogeniteitsklasse 2.

De precieze functie van de door ORF3/4 gecodeerde eiwitten is niet bekend. De eiwitten zijn in vitro niet noodzakelijk voor de virusreplicatie. De COGEM acht het waarschijnlijk dat ORF3/4 van invloed is op de pathogeniteit en/of de transmissie-efficiëntie van het virus. Het effect van voorgenomen uitwisseling kan zij niet met zekerheid bepalen. De COGEM adviseert daarom de in vitro werkzaamheden op ML-III inperkingsniveau in te schalen. Onder dit inperkingniveau en de daarvoor geldende werkvoorschriften acht zij de risico’s van de voorgenomen werkzaamheden voor mens en milieu verwaarloosbaar klein.